Geçen çarşamba, "Erinnerungsorte in Berlin" dersim için topcanak Treptow Parkı'ndaki anıta gittik ve bir kez daha Avrupa mantığının beni çıldırtışını yaşadım. Avrupalıları alıp Sovyet anıtına götürünce sovyet fobileri tekrar gösterdi kendini, anıt için demedikleri abukluk kalmadı.
Şimdi efem anıt bildiğiniz, şeref anıtı. Hemen her ülkede olan devlet törenleri vs.lerin düzenlendiği anıtlardan biri. DDR zamanında burası da o görevi görüyormuş, hatta zırt pırt burada tören düzenliyorlarmış ki o kısımlar abartılı güç gösterileri kabul ediyorum. Ama anıtın bugünkü hali, şehrin bir ucunda, bir parkın içinde; özellikle gitmedikçe, yoldan geçerken göremeyeceğin bir anıt; öldürülen Yahudiler için yapılan Mahnmal gibi değil mesela. Ama "Avrupalılar" (ders Erasmus öğrencilerine açık bir ders sadece) anıtı "oh monşer bu ne korkunç bir yer böyle" diye değerlendirmeyi tercih etti. Efendim "bu kadar büyük ve ihtişamlı olması çok tehditkar"mış (ki ihtişamlı olsa da anıt sonuçta ve sade olmak zorundaymış, sade olmuş), "insan burada kendini Almanya'da değil Sovyetler Birliği'nde hissediyormuş, cık cık cık"mış, "çok Sovyet bir görüntüsü varmış, niye taşlarda Stalin'in sözleri varmış"mış... Uzar gider.
Bir an için bunları duyunca bayılıyorum sandım, ama topladım kendimi, kolonyalı mendil filan da yok buralarda rezil olmayalım... Evet bazıları bu kadar saçmalayınca ben de böyle saçmalama hakkını gördüm kendimde açıkçası. Düşünmüyorlar ki, 2. Dünya Savaşı bitmiş, Rusya kazananlardanmış ve ölen Sovyet askerleri için Doğu Almanya'da bir şeref anıtı yapılmış. Stalin gözden düşünce onun sözlerini kaldıralım mı diye tartışmalar ve sözlerin yazılı olduğu temsili mezarlara saldırılar olduysa da en sonunda bırakmışlar orjinal haliyle. Sovyetler tarafından Sovyet askerlerine yapılan anıtın Sovyetlere benzemesine şaşmak başka kimin aklına gelirdi bilmiyorum. Ama ben onlara bakıp bakıp şaşıyorum. Sadece şaşıyorum artık...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder