Bazen yaşananları, ağızdan ya da kalemden çıkan sözleri düşünüyorum da soruyorum kendime: Acaba insanlara hak ettiklerinden fazla mı değer veriyorum yoksa başkalarına verdiğim değerin karşılığını göremediğim için mi sinirleniyorum?
Sanırım "Ben olsam şöyle yapardım o yapmadı", "Ben onun için bu kadar uğraştım o umursamadı" ya da "Ben olsam bunu demezdim ama o dedi" çocukluğundan kurtulmak gerek artık. Zaman geçiyor ve hepimiz değişiyoruz her gün, her an. "Ben böyle yapardım" ile değerlendirmemeli başka insanları ve onlardan gördüğümüz değeri... Yoksa sonu boşu boşuna sinirleri yıpratmak olacak. Elindekiyle yetinmeyi bilmiyorsan ve gemileri yakmak da istemiyorsan susup oturmayı bilmek gerek sanırım.
Tezer Özlü güzel demiş zamanında zira, "Aynı dili konuşan iki kişi yok!"
kim üzdü zum sni?
YanıtlaSil